Andy Murray

AndyR

Andrew Murray, Andy Murray (ur. 15 maja 1987 w Glasgow), szkocki tenisista, reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa.

Jako 8-latek przeżył masakrę w szkole w Dunblane (13 marca 1996), w której szaleniec zastrzelił szesnaście osób (głównie uczniów). Jest synem trenerki tenisowej i treningi rozpoczął w wieku 3 lat. Od 15. roku życia trenował w Barcelonie. Zaliczał się do czołowych juniorów na świecie, w 2003 wygrał w tej kategorii wiekowej Canadian Open, rok później US Open. Był również w półfinale debla juniorów na US Open 2004, występując ze starszym bratem Jamie'm (ur. 13 lutego 1986). W 2003 uplasował się na 6. miejscu, a rok później na 10. miejscu światowego rankingu juniorów. Występy juniorskie zakończył półfinałem French Open 2005.

Wiosną 2005 rozpoczął oficjalnie karierę zawodową. W cyklu ATP Tour debiutował już w kwietniu 2005, dzięki przyznanej "dzikiej karcie" na turniej w Barcelonie. W czerwcu 2005 otrzymał również "dziką kartę" do londyńskiego turnieju w Queen's Clubie, gdzie doszedł do III rundy, pokonując m.in. znanego Amerykanina Taylora Denta (przegrał ze Szwedem Thomasem Johanssonem). Także do III rundy dotarł na Wimbledonie, notując zwycięstwa nad Szwajcarem Bastlem (wimbledońskim pogromcą Samprasa sprzed kilku lat) i rozstawionym Czechem Stepankiem. Przegrał dopiero z Argentyńczykiem Nalbandianem w pięciu setach, nie wykorzystując prowadzenia 2:0 w setach. Dzięki znacznemu awansowi w rankingu światowym Murray mógł występować w turniejach ATP Tour. Doszedł m.in. do II rundy turnieju w Cincinnati (ponownie pokonał Taylora Denta), a także do II rundy w wielkoszlemowym US Open (pokonał w pięciu setach Rumuna Pavela, przegrał również w pięciu setach z Francuzem Arnaudem Clementem).

Po osiągnięciu finału w turnieju w Bangkoku (pokonał m.in. Ginepriego, przegrał z Federerem) awansował do czołowej setki rankingu. Jesienią 2005 osiągnął ćwierćfinał w Bazylei, pokonując m.in. w prestiżowym pojedynku wieloletniego lidera brytyjskiego tenisa Tima Henmana. W lutym 2006 Murray odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe, w San Jose pokonując m.in. Mardy Fisha, Andy Roddicka i w finale Lleytona Hewitta. Dzięki temu sukcesowi awansował na 41. miejsce w rankingu światowym (w marcu 2006) i przez dwa miesiące był pierwszą rakietą Wielkiej Brytanii (w maju 2006 wyprzedził go Greg Rusedski).

Po raz pierwszy do zespołu narodowego w Pucharze Davisa został powołany we wrześniu 2004, ale w przegranym meczu z Austrią nie wystąpił. Debiutował w marcu 2005 w deblu przeciwko Izraelowi. We wrześniu 2005 nie zdobył punktu w barażu o grupę światową ze Szwajcarami, bez powodzenia grał także w meczu z Serbią i Czarnogórą w kwietniu 2006.

Praworęczny, z oburęcznym bekhendem, jest uważany za nadzieję brytyjskiego tenisa. Na Wimbledonie 2005 doszedł najdalej ze wszystkich zawodników gospodarzy. Otrzymał w tymże roku tytuł szkockiego sportowca roku BBC.