Samantha Stosur

Robert

Samantha Stosur (ur. 30 marca 1984 w Brisbane), tenisistka australijska, zwyciężczyni wielkoszlemowych Australian Open 2005 w grze mieszanej oraz US Open 2005 i French Open 2006 w grze podwójnej, olimpijka, liderka rankingu deblistek.

Status profesjonalny otrzymała w 1999 roku. Od 2002 reprezentuje Australię w Pucharze Federacji, występowała również na igrzyskach olimpijskich w Atenach 2004. Udane występy u progu sezonu 2005 - finały turniejów w Gold Coast i Sydney - sprawiły, że do turnieju wielkoszlemowego Australian Open przystępowała z pozycji liderki rankingu Porsche Race to The Championships (obejmującego rezultaty jedynie z bieżącego sezonu); nie była jednak w gronie zawodniczek rozstawionych i już w I rundzie odpadła z jedną z faworytek, Francuzką Amélie Mauresmo. Niepowodzenie w grze pojedynczej powetowała sobie w grze mieszanej; partnerując rodakowi Scottowi Draperowi odniosła pierwsze w karierze zwycięstwo w turnieju wielkoszlemowym.

Również w 2005 wygrała po raz pierwszy turnieje cyklu WTA Tour w deblu; w parze z Bryanne Stewart (także Australijką) wygrała imprezy w Sydney i Amelia Island. We wrześniu 2005 wygrała wielkoszlemowy US Open, a w listopadzie WTA Tour Championships, tym razem w parze z utytułowaną Amerykanką Lisą Raymond. W styczniu 2006 z Raymond dotarła do finału Australian Open, gdzie para australijsko-amerykańska nie wykorzystała piłek meczowych z Chinkami Yan Zi i Zheng Jie. Również z Raymond odniosła zwycięstwo na French Open w czerwcu 2006.

Jej najwyższą pozycją w rankingu gry pojedynczej było miejsce 27 (w styczniu 2007). Dużo wyżej notowana była w rankingu deblistek, gdzie zakończyła rok 2005 na drugim miejscu, a w lutym 2006 została po raz pierwszy liderką. W imprezie wielkoszlemowej w singlu jej największym osiągnięciem jest IV runda (1/8 finału) Australian Open 2006 (przegrała z powracającą do zawodowego tenisa Szwajcarką Martiną Hingis).

Kariera zawodowa [edytuj]
W październiku 1998 roku Samantha wystąpiła w swoim pierwszym turnieju ITF w australijskim Kooralbyn, gdzie w pierwszej rundzie przegrała z Lisą McShea. Kilka pierwszych turniejów zagrała jedynie w grze pojedynczej. W grze podwójnej po raz pierwszy wystartowała w mieście, w którym mieszka - Gold Coast w parze z Melissą Dowse. W styczniu 2000 Australijka po raz pierwszy grała w eliminacjach do zawodowej imprezy, a był to wielkoszlemowy turniej Australian Open w Melbourne. Przegrała w pierwszej rundzie. W styczniu 2001 po raz kolejny próbowała swoich sił w eliminacjach turniejowych (w Gold Coast oraz Australian Open), ale i tym razem nieudanie. 18 marca wygrała swój pierwszy turniej ITF w grze podwójnej w Benalla ze swoją rodaczką, Monique Adamczak. Tydzień wcześniej grała w finale ITF w Warrnambool. Po półrocznej przerwie zagrała w japońskim Kugayama, dochodząc do finału singla i debla. Od tej pory coraz częściej wygrywała turnieje Międzynarodowej Federacji Tenisowej.

Jako 261 zawodniczka na świecie otrzymała dziką kartę do turnieju zawodowego w Gold Coast w 2002 i to był jej profesjonalny debiut. Przegrała w pierwszej rundzie z Anastazją Myskiną, podobnie jak w grze podwójnej z Evie Dominikovic. Zadebiutowała z dziką kartą w Australian Open - w pierwszej rundzie uległa Grecie Arn. W sezonie nie startowała później w imprezach zawodowych, ograniczając się do występów w turniejach ITF. Tam odnosiła znacznie większe sukcesy w deblu niż w singlu.

Po porażce w pierwszej rundzie w Gold Coast w 2003, doszła do trzeciej rundy Australian Open, eliminując Conchitę Martinez w pierwszej rundzie, a ulegając Danieli Hantuchovej. W deblu odpadła w pierwszej rundzie. Kolejne jej występy to pierwsza runda w Memphis (po kwalifikacjach) i Wimbledonie (przegrała z Lindsay Davenport), kilkakrotnie nie przeszła kwalifikacji. Z Alicią Molik w drugiej rundzie w Londynie przegrały z siostrami Williams.

Rok 2004 zakończyła w gronie stu najlepszych tenisistek świata. Osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał w Gold Coast, pokonując Meghann Shaughnessy, wkrótce także ćwierćfinał w Acapulco i Seulu, gdzie przegrała z Marią Szarapową). W swoich dwóch meczach singlowych na Melbourne Park ustanowiła rekord turnieju w szybkości kobiecego serwisu, wynoszący 193 km/h. Po raz pierwszy w karierze zagrała we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. 12 kwietnia sklasyfikowana na 97 miejscu rankingu, po raz pierwszy na miejscu dwucyfrowym. Odniosła porażkę na igrzyskach olimpijskich w Atenach, kończąc występy w grze pojedynczej i podwójnej na pierwszej rundzie (partnerką deblową była Nicole Pratt).

W roku 2005 wygrała pierwsze siedem turniejów deblowych w zawodowej karierze (w tym wielkoszlemoy US Open). Finały w Gold Coast i Sydney na początku roku dały jej prowadzenie w rankingu Champions Race, tuż przed rozpoczęciem Australian Open wdarła się do czołowej pięćdziesiątki rankingu tenisistek WTA. Zdobyła tytuł gry mieszanej w Melbourne. Z Bryanne Stewart wygrała pierwsze turnieje deblowe w Sydney i Amelia Island, w kolejnej części sezonu jej deblową partnerką została Lisa Raymond i tak jest do dnia dzisiejszego. Razem z Raymond wygrały turniej mistrzyń pod koniec sezonu.

W 2006 roku razem z Raymond Samantha zdobyła drugi wielkoszlemowy tytuł w deblu na kortach Rolanda Garrosa. Para zakończyła sezon na pierwszym miejscu rankingu Race i obroniła tytuł z turnieju mistrzyń. Obydwie zawodniczki zostały jednoczesnymi liderkami klasyfikacji deblistek (Stosur po raz pierwszy 6 lutego). Doszła do finału w Pradze w grze pojedynczej, półfinału w New Haven i trzykrotnie do ćwierćfinałów. Osiągnęła najlepszy singlowy wynik wielkoszlemowy czwartą rundą Australian Open, gdzie przegrała z Martiną Hingis (pokonała wcześniej Anę Ivanović). W sezonie ograła też Danielę Hantuchovą, Annę Czakwetadze i Lindsay Davenport. Zadebiutowała w czołowej trzydziestce rankingu singlowego.

Przegrała w ćwierćfinale w Gold Coast 2007 z Dinarą Safiną oraz w drugiej rundzie w Sydney z Jeleną Janković. Także w drugiej rundzie odpadła z Australian Open. Była w ćwierćfinałach w Tokio i Memphis. W turniejach w Indian Wells, Miami i Charleston doszła do trzeciej rundy. Odpadła w pierwszej rundzie w Berlinie i pokonała Amelie Mauresmo w drugiej rundzie w Rzymie (w trzeciej przegrała z Patty Schnyder). W grze podwójnej osiągnęła półfinał Australian Open, razem z Lisą Raymond wygrała turniej w Tokio, Indian Wells, Miami i Berlinie. 8 kwietnia 2007 utraciła prowadzenie w rankingu deblistek (Raymond wystartowała w jednym z turniejów z inną partnerką i zyskała dodatkowe punkty, Stosur w nim nie wzięła udziału). Trzecią rundę osiągnęła na kortach Rolanda Garrosa, przegrywając z Nicole Vaidisovą. Wystąpiła też w Wimbledonie, New Haven i US Open, ale tylko w Londynie przeszła pierwszą rundę. Po utracie miejsca pierwszego w rankingu deblistek osiągnęła razem z Lisą Raymond zwycięstwa w Berlinie i Eastbourne. Na Roland Garros i Wimbledonie dotarły do półfinałów, ale w Nowym Jorku odpadły już w czwartej rundzie. Ewidentnie Amerykanka i Australijka straciły tytuł najlepszych w sezonie, wyparte przez amerykańsko - zimbabwijski debel Liezel Huber i Cara Black.